ภาพเราตั้งแต่ครั้งอดีตมายิ่งนาน
ยิ่งเก่า เก่า เก่า เก่าลงทุกวัน
ภาพเราในตอนนั้น
เหมือนมันอยู่ในฝันอันยาวนาน
แสนนาน

ภาพเตือนให้รำลึกถึงเพื่อนดังสัมพันธ์
ทั้งสุขสนุกผจญทุกอย่าง
ภาพเรามีชีวิต
ภาพเรามีรอยยิ้มที่เริ่มจาง
หายไป

ก็เป็นฝันหวาน
ที่ต้องผ่านไป
ไม่มีใครใคร
เหลืออยู่เลย
แยกกันไปไกล
ปล่อยภาพนั้นไว้
ให้อยู่แต่ในฝัน

ภาพเธอที่ยืนยิ้มเคียงข้างกัน
นับวันก็ออกจะจืดจางไปนิดหน่อย
หน้าตาที่สดใส
เพราะวัยเรายังน้อยก็พลอย
ซีดลง

ภาพเตือนให้รำลึกถึงสิ่งดี
ที่เราได้อยู่อย่างสุขสบายเมื่อก่อน
ภาพเราเลือนไปแล้ว
ก็คงไม่มีย้อนคืนมา
ได้เลย

ก็เป็นฝันหวาน
ที่ต้องผ่านไป
ไม่มีใครใคร
เหลืออยู่เลย
แยกกันไปไกล
ปล่อยภาพนั้นไว้
ให้เก่า
และผุพัง

ก็เป็นฝันหวาน
ที่ต้องผ่านไป
ไม่มีใครใคร
เหลืออยู่เลย
แยกกันไปไกล
ปล่อยภาพนั้นไว้
ให้เก่า
และผุพัง

ก็เป็นฝันหวาน
ที่ต้องผ่านไป
ไม่มีใครใคร
เหลืออยู่เลย
แยกกันไปไกล
ปล่อยภาพนั้นไว้
ให้เก่า
และผุพัง

ก็เป็นฝันหวาน
ที่ต้องผ่านไป
ไม่มีใครใคร
เหลืออยู่เลย
แยกกันไปไกล
ปล่อยภาพนั้นไว้
ให้เก่า
และผุพัง

ก็เป็นฝันหวาน
ที่ต้องผ่านไป
ไม่มีใครใคร
เหลืออยู่เลย
แยกกันไปไกล
ปล่อยภาพนั้นไว้
ให้เก่า
และผุพัง

Copyright: Peermusic Publishing
Writer(s): PRACHA PONGSUPAT, SOMCHAI KRISHNASRENI