Κάνε κουράγιο Άννα
Πάλεψε τα χρόνια
Άννα μου με τισ αλλιώτικεσ συνήθειεσ
Τισ αλλιώτικεσ κινήσεισ
Είχεσ πολύ καλούσ τρόπουσ
Φαινόταν ότι ήσουν από άλλο κόσμο
Όμωσ εσύ έκανεσ ότι μπορούσεσ
Για να μην το δείχνεισ
Δεν περιφρονούσεσ τη φτώχεια
Αλλά ούτε σε γοήτευε ιδιαίτερα
Όλα σε σένα ήταν διαφορετικά
Το δωμάτιο σου με τα σπάνια αντικείμενα
Τα γράμματα τα δώρα σου
Σίγουρα είχεσ καλύτερο γούστο από μένα
Ερχόσουν και μ' έβρισκεσ
Το κρεβάτι μου το στήθοσ σου
Άννα μικρή πρόστυχη κυρία
Και κάτω απ' τα παράθυρα βρεγμένοσ δρόμοσ
Ο ήχοσ του τρένου το σούρουπο
Και το δωμάτιο μου Άννα
Κρεμασμένο στον αέρα
Σαν πορτοκάλι
Κάνε κουράγιο Άννα

Πού να 'σαι τώρα
Ποιοσ ξέρει πώσ περνάσ
Πού να 'σαι τώρα αχ πώσ αντέχεισ
Χωρίσ να έχεισ αυτό που αγαπάσ
Και δίχωσ ν' αγαπάσ αυτό που έχεισ

Ξέρεισ Άννα εμείσ οι δυο
Ήταν γραφτό να συναντηθούμε
Τι να ξέρουν πώσ μπορούν να ξέρουν οι άλλοι
Συνομίληκη μικρή ερωμένη μου
Θυμάσαι εκατομμύρια στιγμέσ
Στιγμέσ που όσο πάνε και λιγοστεύουν
Έτσι όπωσ κάποιοι τισ λεηλατούν
Μπροστά στα μάτια μασ κάθε μέρα
Άδικα παλεύω να τισ κρατήσω άδικα
Κυλάνε βουβά και φεύγουν
Προσ τη μεγάλη θάλασσα
Πέρασαν τόσα χρόνια
Δεν φοράω πια το φοιτητικό μου μπουφάν
Και δυσκολεύομαι να συνηθίσω
Αυτό το καλοραμένο κουστούμι
Δεν περιφρονώ το χρήμα
Αλλά ούτε με γοητεύει ιδιαίτερα
Μότσαρτ ρέκβιεμ agnus dei yesterday

Απόψε θα 'ρθω στο πρώτο σου όνειρο
Μη γεράσεισ Άννα μη γεράσεισ
Πεσ ψέματα στον άντρα σου
Σκίσε την πρόσκληση ακύρωσε το δείπνο
Ακούμπησε με όπωσ τότε με το γόνατό σου
Κάτω από το τραπέζι
Απόψε Άννα
Στο καλύτερο ξενοδοχείο
Απόψε
Στο πρώτο σου όνειρο
Κάνε κουράγιο Άννα

Πού να 'σαι τώρα
Ποιοσ ξέρει πώσ περνάσ
Πού να 'σαι τώρα αχ πώσ αντέχεισ
Χωρίσ να έχεισ αυτό που αγαπάσ
Και δίχωσ ν' αγαπάσ αυτό που έχεισ

Μη γεράσεισ Άννα μη γεράσεισ
Γιατί δε θα 'χω πια κανέναν και τίποτα
Να με κρατήσει νέο
Μόνοσ μου επιμένω ακόμα εδώ
Παρόλο που άρχισε πάλι να βρέχει
Έτσι όπωσ βρέχει πάντα στα νησιά
Οκτώβρη μήνα
Θυμάσαι
Θάλασσα από μολύβι και ουρανόσ από πεύκα
Απόμακρεσ ανάκατεσ φωνέσ
Η φωνή τησ μητέρασ του φίλου τησ κόρησ
Του αδελφού τησ ερωμένησ
Τησ σειρήνασ του πλοίου
Ρούχα λευκά βιαστικά μαζεμένα
Λίγο πριν τη βροχή
Μαζί τουσ χάθηκε και το φωσ
Ένασ σύντομοσ περίπατοσ
Ακόμα εκεί δίπλα στη θάλασσα
Κι ύστερα τέλοσ τέλοσ
Κάνε κουράγιο Άννα

Πού να 'σαι τώρα
Ποιοσ ξέρει πώσ περνάσ
Πού να 'σαι τώρα αχ πώσ αντέχεισ
Χωρίσ να έχεισ αυτό που αγαπάσ
Και δίχωσ ν' αγαπάσ αυτό που έχεισ

Κάνε κουράγιο Άννα

Copyright: PROTASIS MUSIC
Writer(s):